Toevallige ontmoeting tijdens nachtelijk avontuur

Toevallige ontmoeting tijdens een nachtelijk avontuur. Jaren lang heb ik actief deelgenomen aan het nachtleven. Als danser, dj en natuurlijk ook als feestganger. In die nachten kwam je de meest uiteenlopende mensen tegen die heerlijk genoten van zo’n feestelijke nacht. Meerdere keren had ik toevallige ontmoetingen met super sterren en andere belangrijke of bekende mensen. Ik vertel je graag de volgende anekdote over een wel heel speciale ontmoeting die ik des tijds had tijdens een van mijn nachtelijke avonturen.

36 op schaal van Richter

Woensdag nacht was ik altijd te vinden in de Amsterdamse nachtclub 36 op schaal van Richter in de Reguliersdwarsstraat nummer 36. Mijn favoriete dj van toen draaide er altijd op woensdag en ik had een behoorlijke dj crush op hem, vreselijk verliefd was ik. Meestal was ik als een van de eerste gasten binnen en ging ik als een van de laatste weg.

36 op schaal van Richter was een fijne club met twee etages. Beneden naast de bar een kleine dansvloer omgeven van spiegels en zitbanken bekleed met donkerrood velours. Boven een balkon met uitzicht op de dansvloer en een cocktailbar. De muren en spiegels met breuklijnen alsof er een aardbeving was geweest. Bij het publiek was de club ook bekend van het televisie programma RUR, Rechtstreeks uit Richter, gepresenteerd door Jan Lenferink.

De Richter was een belangrijke club voor mij. Niet alleen ging ik er graag uit, ik werd er ook af en toe geboekt als danser en later mocht ik zowel op dinsdag en woensdag avond het publiek opwarmen als dj aan het begin van mijn dj carrière. Ik ben nog steeds bevriend op facebook met een aantal mensen die er werkte en uitgingen in die tijd. Porties, barmedewerkers, de bedrijfsleider, dj’s en veel feestgangers. Ik heb mooie herinneringen met ze.

Sweet 18

18 jaar was ik toen ik weer eens op woensdag naar de Richter ging. Jong, naïef, wild en toen al een beetje rebels. Net oud genoeg om naar binnen te mogen. Ik was altijd een gangmaker op de dansvloer. Het was nog vroeg in de avond, de club was nog maar net open en er waren misschien 4 gasten binnen. Langzaam aan begon het drukker te worden, de dansvloer stroomde vol. De dj wist altijd een mooie opbouw te maken met zijn muziek, van warme vocal house en naar mate de nacht vorderde steeds een beetje sneller en harder naar techno toe werkend. Precies zo hoe een clubavond muzikaal moest zijn. De dj voelde het enorm goed aan allemaal en bespeelde het publiek met zijn tunes.

Er waren veel bekenden van mij. Meestal ging ik in mijn eentje op pad want ik kwam iedereen sowieso wel tegen op de dansvloer. In de Richter was een klein podium voor de dj boot, dat was mijn vaste plek. Daar stond ik altijd te dansen. Het was heerlijk om op de opzwepende house beats van de dj te dansen. Ik voelde me vrij als ik aan het dansen was. Dan vergat ik de stress van school en de problemen die ik thuis ervaarde als wilde niet naar moeders willen luisteren eigenwijze puber die haar eigen plan wel even trok. Mama, ik begrijp het nu beter allemaal maar ik had toen echt geen zin in school enzo, ik vond het vreselijk daar. Het was voor mij veel belangrijker om dingen en de wereld te ontdekken dan om braaf mijn huiswerk te maken. Tegendraads, dat was ik toen in mijn pubertijd.

Otis

Een van de vaste bezoekers van de Richter en de nacht in het algemeen was Otis. Hij zat ook diep in het nachtleven en zou in 1992 het aller eerste Dance Valley festival organiseren, genaamd Ekete Eketema. Vele feesten en after-parties heb ik onder meer met Otis meegemaakt. Otis kwam naar me toe op de dansvloer en zei : “Heb je het al gezien?”, ik vroeg hem wat ik gezien zou moeten hebben want ik begreep nog niet precies wat hij bedoelde. Hij zei dat de kroonprins aanwezig was met een van zijn bodyguards. Ik keek om me heen en zag hem niet dus danste ik lekker verder daar op mijn vaste plek op het podium.

In de Richter kwamen zo veel verschillende mensen van Hells Angels tot hoeren en zakenlieden en van rijke yuppies tot schoffies van de straat, studenten en alles wat er tussen in zit. Zo ook deze avond dus, de toenmalige kroonprins, nu onze Koning Willem-Alexander.

Het kon mij op dat moment niet zo veel boeien maar Otis was echt een beetje onder de indruk zo leek het en kon er niet over ophouden. Al dansend kreeg ik hele verhalen van Otis te horen en zijn mening over het Koningshuis. Otis maakte grappen over “prins pils” en dat hij maar vond dat ze hem niet binnen hadden moeten laten. Ik luisterde maar met een half oor want ik was helemaal niet bezig met ons Koningshuis.

Hee Alex

Op een gegeven moment zei Otis: “Kijk dan! Daar staat hij, midden op de dansvloer.” Ik keek op en zag inderdaad dat de Prins van Oranje te midden van een dansende menigte midden op de dansvloer in de Richter stond. Otis zei me verontwaardigt: “Hij kijkt je nooit aan als je met hem praat, hij kijkt altijd naar de grond of langs je heen. Echt onbeleefd vind ik dat!”
Eigenlijk was ik het betoog en de verhalen van Otis op dat moment een beetje zat, ik wilde gewoon ongestoord lekker dansen. Maar omdat Otis had gezegd dat de kroonprins je nooit zou aankijken als je met hem praat voelde ik een uitdaging opkomen. Ik zei tegen Otis: “Ok, let op. Ik weet zeker dat als ik met Alex ga praten dat hij me wel zal aankijken.” Otis lachte en zei: “Wedden voor een biertje dat je ongelijk hebt?” De weddenschap nam ik aan en stapte bijdehand als ik was op de kroonprins die daar midden op de dansvloer stond af.

Ik baande mij een weg tussen de dansende mensen richting de kroonprins en had helemaal niet echt nagedacht over wat ik dan zou zeggen. Daar stond ik dan voor hem, onze kroonprins. Ik vroeg of ik wat mocht vragen en hij zei: “Ja, je mag mij wat vragen.” Inderdaad, hij keek me niet echt aan op dat moment, hij keek naar de grond. Ik vroeg: “Zou je mij een minuut in mijn ogen willen aankijken?” De kroonprins zei dat het goed was waarop ik zei dat ik wel eerst op mijn horloge wilde kijken om de tijd te klokken.

Mijn Swatch horloge was doorzichtig  zodat je het uurwerkje en alle radartjes kon zien bewegen. Ik keek op mijn klokje en keek toen de kroonprins aan in zijn ogen. Zo stonden we even stil daar midden op de dansvloer, in elkaars ogen te staren. Na ongeveer 30 seconden beviel mij een gevoel van onzekerheid en keek ik op mijn klokje en weer naar de kroonprins. Wat stond ik daar nou te doen? Ik bedankte mij bij de kroonprins en liep weg richting Otis die het allemaal aan het observeren was. Terwijl ik wegliep door de dansende mensenmassa terug naar Otis begon de hele Richter te schreeuwen: “Lang leve de Koning! Lang leve de Koning! Lang leve de Koning!”.

“Zie je wel, Otis? Hij kijkt je heus wel aan.” Otis zei dat ik dat biertje wel had verdiend en was nieuwsgierig wat ik had gezegd. Daarop vertelde ik hem hoe het was gegaan en we proosten met een biertje. Ik was mij niet echt bewust wat ik had gedaan, ik wilde immers gewoon een weddenschap winnen en een biertje innen. Al helemaal niet had ik er bij stil gestaan of het wel beleefd was of dat er etiquette en protocollen zijn. Immers, ik was gewoon een spontane meid die een avond als zo velen lekker aan het dansen was in “mijn” Richter. De nacht zette zich zoals gewoonlijk verder voort.

Garderobe

Deze avond kwam aan zijn eind. De laatste plaat was gedraaid, de lichten gingen aan. Mensen dronken hun drankje op en maakten aanstalten om hun jas en spullen op te halen in de garderobe. Verliefd als ik was op de dj vroeg ik hem of hij mij een slinger naar huis wilde geven met zijn auto. Dat was prima zei hij. Ik was blij en bleef nog even bij de dj boot hangen tot de club op het personeel na helemaal leeg was. Het was tijd om mijn jas op te halen bij de garderobe.

Bij de garderobe aangekomen bleek dat de Prins van Oranje en zijn bodyguard nog binnen waren. Beiden droegen een donker blauwzwart pak met stropdas waar op een geborduurd oranje leeuw was afgebeeld. In mijn enthousiasme zei ik tegen de kroonprins: “Hee, Alex, als iemand ooit nog een keer zo iets geks vraagt moet je even vragen hoe diegene heet.” Daarop vroeg hij mij waarom hij dat zou doen. Ik zei: “Dan leer je je volk beter kennen.”

Tja, ik zei het al: ik was een bijdehandje. Na mijn opmerking begon iedereen, de twee portiers, de garderobe dames, kassajuffrouw en zelfs de bodyguard van de Prins van Oranje hard te lachen om mijn onverwachte opmerking. Ik voelde mij een beetje ongemakkelijk omdat er zo hard gelachen werd door iedereen behalve mijzelf en Alex. Bloedserieus meende ik het. Ik bedankte de dames voor het aangeven van mijn jas, zei gedag tegen iedereen en snelde direct weer naar binnen naar de dj die mij een slinger naar huis zou geven.

Woensdag Richter, vaste prik

De week daarop ging ik natuurlijk weer naar de Richter en weer heel vroeg op de avond. Ik liep naar binnen, er zaten twee mannen aan de bar. Een in een rood cashmere wollen trui. Het was Alex, naast hem zijn bodyguard. Beide gewoon casual gekleed. Ik kon het niet laten om wat te zeggen en liep er op af. Ik zei tegen hem: “Hee Alex, ben je er weer?”. Daarop maakte hij een soort snuivende briesende beweging met zijn hoofd richting mij en keek mij, zo vond ik, heel boos aan. Ik schrok er een beetje van en liep zonder verder wat te zeggen weg om de dj te begroeten. Ik had er die avond verder geen aandacht meer aan besteed en deed gewoon mijn ding wat ik altijd deed als ik uitging: dansen…

De Richter bestaat niet meer, het is nu al lange tijd club SoHo. Een van de bekendste gaybars in de roemruchte Amsterdamse Reguliersdwarsstraat.

Ophef in de media

Ik kan mij herinneren dat er in de media een hele ophef was geweest omdat onze huidige Koning toen een aantal nachten was uit geweest in Amsterdam. Mij boeide het media circus niet zo, hij moest gewoon lekker doen wat hij wilde doen. Het Amsterdamse nachtleven is hartstikke leuk, ook voor een kroonprins die er even uit wil. Het interview wat hij toen in 1993 heeft gegeven mede naar aanleiding van zijn nachtelijke tochten in Amsterdam vond ik wel interessant. In het betreffende interview gaat het vanaf 46.39 min over het leren kennen van de civiele maatschappij en de nachtelijke bezoeken van de Prins van Oranje aan Amsterdam.

Toch was ik een beetje teleurgesteld dat hij mij zo boos aankeek de tweede keer in de Richter. Want ik bedoelde het zeker niet kwaad in mijn spontane naïviteit en ook wel nieuwsgierigheid. Ondanks dat het misschien niet helemaal als gepast ervaren zou kunnen worden. Zo hoe ik hem had aangesproken als Alex en getutoyeerd zonder titel. Gewoon van mens tot mens, zonder rang of stand, midden in de nacht ergens op een dansvloer.

Knikje in de regen

Jaren later na een regenachtige donderdag koopavond in de Kalverstaart op weg naar huis liep ik lang het Paleis op de Dam. Er stond een mensenmassa achter het paleis bij de ingang. Het bleek dat de Koning met zijn Maxima daar naar buiten kwamen. Ik bleef even wachten om het te zien en stond achter de mensen op de hoogte van de deur. Toen de Koning naar buiten kwam keek hij mij onbewust recht aan, ik knikte met mijn verregende haar naar hem.

Dat ik hem eerder in de nacht ooit had aangesproken heeft toch wel indruk op mij gemaakt. Het is een herinnering die ik nooit meer vergeet. Helemaal zeker weten doe ik het niet maar ik denk dat de Koning het ook nog wel weet en dat dat knikje in de regen ook indruk op hem heeft gemaakt. Ik hou wel van dat sprookje wat Koningshuis heet (afgezien dat het ons burgers bakken vol met geld kost)…

~★~

In deze rare tijd heb ik enorm te doen met alle nachtclubs, discotheken, feest- en festivalorganisatoren, creatieve nachtwerkers maar ook feestgangers en de horeca in het algemeen. Het doet me pijn in mijn hart dat er niet gedanst mag worden ook al neem ik zelf reeds enkele jaren niet heel actief meer deel aan het nachtleven. Toch hou ik van de nacht, het is een mooi en avontuurlijk deel van onze samenleving waar allerlei mensen samen komen om er hun ding te doen. Van ontspanning tot werk.

De nacht compleet met zijn cultuur is uitermate belangrijk voor mensen en ondernemers. Het is een ontmoetingsplek, voor sommigen een tweede huiskamer die nu uit het leven van velen is gerukt. Eenzaamheid, nachtelijke ongecontroleerde illegale onrust en aanstaande faillissementen in alle uithoeken van de nachtelijke branche als gevolg. Het nachtleven is zelfs met zijn soms rauwe randjes heel bijzonder en onmisbaar in onze samenleving. Lang leve de nacht!

Ik smacht, ik smacht om toch weer een keer een dansje te kunnen doen… Disco!

Lang leve de nacht!

Meer Celestial Rebel vind je hier